1 gwiazdka2 gwiazdki3 gwiazdki4 gwiazdki5 gwiazdek (10 votes, average: 5,00 out of 5)
Loading...
1
0

Psalmopoeus langenbucheri – ptasznik

Dorosła samica Młody osobnik

 

Nazewnictwo

Nazwa łacińska:

Psalmopoeus langenbucheri

Nazwa polska:

-brak-

Występowanie

Ameryka południowa: Wenezuela.

Biotop

Las deszczowy. Buduje gniazda w szczelinach drzew, dziuplach, oraz jaskiniach.

Wygląd

Jest to stosunkowo nieduży pająk. Samice rzadko przekraczają 5 cm DC. Samce dorastają do ~3 cm DC. Na pierwszy rzut oka przypominają P. reduncus. Karapaks jest złotawy. Odnóża są beżowe, z charakterystycznymi pomarańczowymi zdobieniami na Metatarsus, oraz Tarsus odnóży. Femur przy odpowiednim świetle daje wrażenie połyskującego. Odwłok jest beżowy, porośnięty brązowymi włoskami. Przez jego środek przebiega czarna linia. Młode osobniki są czarne, z pomarańczowymi obręczami na segmencie Metatarsus odnóży. Ponadto są porośnięte nielicznymi jasnymi włoskami.

Terrarium

Aby zapewnić samicy odpowiednie warunki musimy zadbać o terrarium optymalnych rozmiarów. Odpowiednie będzie takie, które będzie biało wymiar w przybliżeniu: ~20x35x25, gdzie 35 to wysokość. Jako podłoże możemy zastosować mieszankę włókna kokosowego, lub torfu w ilości ~5 cm. Ważna jest również miseczka z wodą, oraz dostateczna wentylacja zapewniająca cyrkulację powietrza.

Temperatura

~27°C za dnia, i ~24°C nocą.

Wilgotność

~80%

Żywienie

Młodym osobnikom podajemy połowę mącznika, pinki, itp. Dorosłe natomiast karmimy drewnojadami, karaczanami, świerszczami, szarańczą itp. Musimy pamiętać również aby pozostałości niedojedzonego pokarmu usunąć z terrarium. Warto wiedzieć, że po larwach (np.: mącznikach, czy drewnojadach) nie pozostają resztki (chyba że ptaszniki nie zje całego), natomiast po karaczanach, żukach, świerszczach itp. zawsze pozostają resztki w postaci nie strawionego pancerzyka.

Rozmnażanie

Przebiega podobnie jak u np.: P. reduncus. Liczba jaj w kokonie to zazwyczaj ~40-60 sztuk. Dokładniejsze szczegóły ze względu na dostępność nie są znane.

Uwagi

Gatunek ten został odkryty w 1994 roku przez Franka Langenbucher’a  w okolicach miejscowości Caripe. Pierwsze osobniki znaleziona na stromych zboczach w szczelinach skał. Jad stosunkowo słaby. Nie znajduje się na liście CITES.

Opinia hodowcy:

-brak-

Polecany dla:

Średnio doświadczonych hodowców.

__________________________________________________________

Skala: 1 – 6

Siła jadu 2
Temperament 2
Trudność hodowli 3
Dostępność 6

www.aracmania-forum.com

Liczba wyświetleń: 1

Post Comment

Wykryto AdBlock! Wyłącz AdBlock, aby kontynuować korzystanie ze strony. Prawy górny róg przeglądarki.