Loading...Dorosła samica „highland”:
{gallery}subfusca{/gallery}
Dorosły samiec „highland”: (fot: Mariusz86/nezu)
{gallery}bara2a{/gallery}
Dorosła samica „lowland”: (fot: Crawltech)
{gallery}sublow{/gallery}
Dorosły samiec „lowland”: (fot: PanzerIII)
{gallery}bara2{/gallery}
Nazewnictwo
Nazwa łacińska:
Poecilotheria subfusca
Nazwa polska:
-brak-
Wymowa:
Poeciloteria subfuska
Występowanie
Azja: Sri Lanca.
Biotop
Lasy tropikalne wyspy Sri Lanca. Nadrzewny tryb życia.
Wygląd
Samice dorastają do ~7 cm DC, natomiast z rozpostartymi odnóżami do ~18 cm. Samce są mniejsze, smuklejsze, oraz posiadają bardziej matowe, i jednolite ubarwienie. Dorosłe mierzą zazwyczaj ~5 cm DC, oraz 15 cm z odnóżami. Odnóża są koloru kremowo-czarnego, z żółtymi wstawkami. Karapaks jest ciemno-żółty rozchodzący się od środka, co daje wrażenie gwiazdy. Odwłok zdobi jasny ornament.
Terrarium
Dla dorosłej samicy odpowiednie będzie terrarium o wymiarach np.: 30x30x40 cm. Młode osobniki możemy trzymać np.: w pojemnikach na mocz. Preferowanym, podłożem jest włókno kokosowe o grubości ~4 cm. W terrarium możemy umieścić tuby korkowe, które świetnie nadadzą się do budowy gniazda przez pająka, natomiast ścianki terrarium wyłożyć korkiem prasowanym. Ważnym czynnikiem jest wentylacja, która zapewni odpowiednią cyrkulację powietrza. Podłoże w terrarium zwilżamy w zależności od wentylacji (tak aby przynajmniej części podłoża była mokra). Warto również zaopatrzyć terrarium w miseczkę z wodą, którą pająk co jakiś czas będzie pobierał.
Temperatura
Temperatura za dnia powinno oscylować w granicach ~26-28°C z nocnym spadkiem średnio do ~24-25°C.
Wilgotność
Utrzymujemy na poziomie ~75%.
Żywienie
Młodym osobnikom podajemy połowę mącznika, pinki, itp. Dorosłe natomiast karmimy drewnojadami, karaczanami, świerszczami, szarańczą itp. Musimy pamiętać również aby pozostałości niedojedzonego pokarmu usunąć z terrarium. Warto wiedzieć, że po larwach (np.: mącznikach, czy drewnojadach) nie pozostają resztki (chyba że ptaszniki nie zje całego), natomiast po karaczanach, żukach, świerszczach itp. zawsze pozostają resztki w postaci nie strawionego pancerzyka.
Rozmnażanie
Trudne. Samica podczas spotkania z samem często go pożera, i nie dochodzi do kopulacji. Jeżeli jednak go zaakceptuje, to przy odpowiedniej ilości pokarmu, oraz miejsca mogą żyć razem nawet przez kilka tygodni (były przypadki że nawet miesięcy!). Para kopuluje najczęściej nocą, oraz wczesnym ranem. Po kopulacji samiec musi napełnić bulbusy, aby muc ponownie przystąpić do kopulacji. Po ~2-8 miesiącach samica składa kokon w którym po kolejnych ~25 dniach zaczynają się pojawiać pierwsze pająki zwane nimfami w stadium I ( w ilości średnio kilka-~80). Po następnych ~20 dniach pająki linieją stając się zdolnymi do przemieszczania się (czasami nawet pożywiania) nimfami II. Po ~25 dniach pajączki zaczynają ciemnieć liniejąc na w pełni ubarwionego, szybkiego pająka L1.
Uwagi
Bardzo szybkie, agresywne, dysponujące silnym jadem ptaszniki. Przy zapewnieniu odpowiedniej przestrzeni, oraz pokarmu z powodzeniem można hodować w grupach. Dobrze skacze. Nie wyczesuje włosków parzących z odwłoka. Nie znajduje się na liście CITES, dzięki czemu nie wymaga posiadania żadnych dokumentów. Podczas hodowli można, a nawet zaleca się naśladowanie pór roku według określonego schematu dla regionu występowania.
- Poecilotheria subfusca „lowland” = „Poecilotheria bara”
- Poecilotheria subfusca „highland” = Poecilotheria subfusca
Zdjęcia porównawcze obu pająków autorstwa Benoit’a Vignaud’a – klik, klik, klik
Opinia hodowcy:
-brak-
Polecany dla:
Doświadczonych hodowców.
Zdjęcie 1: Pulek
Zdjęcie 2: Chris Golen
Liczba wyświetleń: 2
