Loading...Dorosła samica:
{gallery}ultramarinus1{/gallery}
Nazwa angielska: Ecuadorian Purple Femur Bird Eater
Nazewnictwo
Nazwa łacińska:
Pamphobeteus ultramarinus
Nazwa polska:
-brak-
Występowanie
Ameryka południowa: Ekwador
Biotop
Ekwador leży w strefie klimatu równikowego. Temperatury na tych obszarach wynoszą ~ 24°C do 28°C, z niewielkimi dobowymi wahaniami. Opady są bardzo zróżnicowane. Południowa części wybrzeża to obszar będący pod wpływem Prądu Peruwiańskiego, który nie przynosi opadów deszczu, a co za tym idzie średnia roczna opadowa wynosi tam w granicach 400-500 mm. Niewielkie jak na strefę równikową są także opady w kotlinach śródgórskich. Północnej regiony otrzymują średnio 1 300 mm, zaś południowe jedynie 400 mm. Większe opady występują we wschodniej części kraju. Wschodnie przedgórza Andów i Nizina Amazonki otrzymują średnia powyżej 2 000 mm rocznie, zaś największe opady notuje się na północnym krańcu wybrzeża ekwadorskiego. Rocznie spada tam do 3 000 mm deszczu.
Wygląd
P. ultramarinus należy do dużych, i ładnie ubarwionych pająków. Samice dorastają do ~10 cm DC, oraz ~18 cm z rozpostartymi odnóżami. Odnóża od tarsus, do petella włącznie są szare, z widocznymi kremowymi pasami na petella, oraz tibii. Femur przy odpowiednim świetle połyskuje na purpurowy kolor. Karapaks jest szary, z charakterystycznymi różowymi wstęgami, rozchodzącymi się od boków oczy do coxa. Odwłok jest czarny, pokryty brązowymi włoskami.
Samce są podobnie ubarwione. Posiadają jednak bardziej kolorowe odnóża (pomarańczowa tibia), oraz szersze wstęgi na karapaksie. Odwłok intensywnie czarny. Na pierwszej parze odnóży krocznych znajduję się haki.
Terrarium
Biorąc pod uwagę rozmiary pająka, odpowiednie będzie terrarium o wymiarach np.: 30x30x30 cm. Oczywiście może być większe. Najlepszym podłożem jest włókno kokosowe, o grubości ~6 cm. Jest to naziemny ptasznik, dlatego terrarium można wyposażyć kryjówkę, w której pająk uwije sobie gniazdo. Ważnym elementem jest również miseczka z wodą, która zapobiegnie odwodnieniu pająka, i jego śmierci. Niezbędna jest również wentylacja, która zadba o odpowiednią cyrkulację powietrza.
Młode osobniki trzymamy np.: w pojemnikach na mocz. Tam podłoża dajemy troszkę mniej: ~2 cm. Często też hodowcy popełniają błąd, robiąc zbyt duże dziurki wentylacyjne, przez które pająk ucieka.
Temperatura
~27-28°C, z nocnym spadkiem.
Wilgotność
~75%
Żywienie
Młodym osobnikom podajemy połowę mącznika, pinki, itp. Dorosłe natomiast karmimy drewnojadami, karaczanami, świerszczami, szarańczą itp. Musimy pamiętać również aby pozostałości niedojedzonego pokarmu usunąć z terrarium. Warto wiedzieć, że po larwach (np.: mącznikach, czy drewnojadach) nie pozostają resztki (chyba że ptaszniki nie zje całego), natomiast po karaczanach, żukach, świerszczach itp. zawsze pozostają resztki w postaci nie strawionego pancerzyka.
Rozmnażanie
Rozmnażanie tego rodzaju nie jest łatwe. Trudność także sprawi skompletowanie dorosłej pary pająków. Samica składa kokon po ~4 miesiącach od kopulacji. Znajduje się w nim ~150 jaj.
Uwagi
Pająk opisany w 1995 roku przez Schmidt’a. W Polsce jest praktycznie niedostępny. Potrafi wyczesywać włoski parzące z odwłoka. Nie znajduje się na liście CITES.
Opinia hodowcy:
-brak-
Polecany dla:
Średnio doświadczonych hodowców.
__________________________________________________________
Skala: 1 – 6
| Siła jadu | 3 |
| Temperament | 2 |
| Trudność hodowli | 2 |
| Dostępność | 6 |
Zdjęcia: Crawltech
Liczba wyświetleń: 2
