Haplopelma minax – ptasznik

Dorosła samica:

{gallery}minax1{/gallery}

Dorosły samiec:

{gallery}minax2{/gallery}

 

Nazewnictwo

Nazwa łacińska:

Haplopelma minax

Nazwa polska:

-brak-

Występowanie

Azja: Birma, Tajlandia, Wietnam, Kambodża

Biotop

Birma jest krajem górzystym, gdzie obszary górskie zajmują północną, wschodnią i zachodnią część kraju. Centralna część kraju jest nizinna i zajmuje ją Równina Irawadi. Większość kraju leży w strefie klimatu zwrotnikowego monsunowego, dotyczy to także obszarów na samym południu kraju gdzie klimat posiada wybitnie morską, wilgotną odmianę. Krańce północne znajdują się pod wpływem klimatu podzwrotnikowego i także o monsunowej odmianie. Jeśli chodzi o wilgotną odmianę, to ta tyczy się nie tylko obszarów leżących na południu kraju, zwłaszcza wybrzeża zachodniego, ale i Gór Arakańskich oraz regionu Szan. Birma jest regionem azjatyckim, który zalicza się do strefy klimatów gorących. Na obszarach nizinnych średnia temperatura roczna wynosi od 25 do 27°C, a na południu kraju jest nieco wyższa i dochodzi do 32°C. W kraju nie występują dni z dużymi upałami, średnie wartości termiczne nie przekraczają wartości 32°C. Amplitudy termiczne są niewielkie. Wysokość opadów jest ściśle uzależniona od wiatrów monsunowych i obecność oceanu. W kraju występują dwie pory – sucha i deszczowa, która trwa mniej więcej od maja do listopada. Równina Irawadi, będąc obszarem osłoniętym od zachodów Górami Zachodniomyanmarskimi otrzymuje niewielkie wartości opadowe – średnio około 800 mm. rocznie. Obszary wysoko położone są bardziej wilgotne, np. tereny górzyste Szan to opady rzędu od 1 000 do 2 000 mm rocznie. Poza terenami górskimi obfitymi regionami są delta rzeki Irawadi, która rocznie otrzymuje około 2 500 mm deszczu. Najbardziej obfite w opady są regiony nadmorskie, na południu kraju, gdzie suma opadów dochodzi do 5 000 mm rocznie.

Wygląd

Samice dorastają do ~7 cm DC, oraz ~15 cm z rozpostartymi odnóżami. Samce dorastają do ~4 cm DC.  Są to wymiary najbardziej popularnego pająka pochodzącego z Wietnamu. Pająki z Kambodży są nie wiele większe. Największe wymiar bo ~20 cm z odnóżami osiągają samice z Tajlandii. Ubarwienie takich samica to głównie intensywny czarny kolor. Odwłok zdobią jaśniejsze pręgi, które są dobrze widoczne u samic które nie liniały kilka miesięcy, i zbliżają się do kolejnej wylinki. Dorosłe samce są jaśniejsze. Posiadają ciemne odnóża, złotawy karapaks, i beżowo-czarny odwłok. Na I parze odnóży znajdują się haki.

Terrarium

Są to podziemne pająki, dlatego terrarium w dużej mierze powinno wypełniać podłoże, którym może być włókno kokosowe o grubości nawet 40 cm. W naturze pająki kopią głębokie nory, dlatego im więcej podłoża tym lepiej. W terrarium powinna znaleźć się miseczka z wodą, którą należy systematycznie oczyszczać z resztek podłoża, które najprawdopodobniej się tam dostanie. W przypadki młodych osobników, warunki są podobne. Możemy jednak wówczas zrezygnować z miseczki. Pojemnik powinien być oczywiście mniejszy – dostosowany do wymiarów pająka. Najlepsze są da tego plastikowe pojemniki na żywność. Warstwa podłoże powinna wynosić kilkanaście centymetrów.

Temperatura

~27-29°C

Wilgotność

~75%

Żywienie

Młodym osobnikom podajemy połowę mącznika, pinki, itp. Dorosłe natomiast karmimy drewnojadami, karaczanami, świerszczami, szarańczą itp. Musimy pamiętać również aby pozostałości niedojedzonego pokarmu usunąć z terrarium. Warto wiedzieć, że po larwach (np.: mącznikach, czy drewnojadach) nie pozostają resztki (chyba że ptaszniki nie zje całego), natomiast po karaczanach, żukach, świerszczach itp. zawsze pozostają resztki w postaci nie strawionego pancerzyka.

Rozmnażanie

Rozmnażanie nie należy do łatwych, a wręcz można nadać mu miano trudnego. Najlepszym okresem na rozmnażanie tego rodzaju jest jesień. Po kopulacji, w terrarium należy stopniowo obniżać temperaturę, stymulując w ten sposób nadchodzący okres zimowy. W tym czasie najniższa temperatura powinna wynosić ~19°C. Po kilkunastu tygodniach należy zasymulować nadchodzącą wiosnę, czyli stopniowe podnoszenie temperatury i wilgotności.

Uwagi

Są to szybkie i agresywne pająki, co również potwierdza jego łacińska nazwa gatunkowa: minax, co oznacza groźny. Nie nadaje się dla początkujących hodowców. Kopie bardzo głębokie nory. Samice dorastają po ~3 latach.

Opinia hodowcy:

-brak-

Polecany dla:

Doświadczonych hodowców.

__________________________________________________________

Skala: 1 – 6

Siła jadu	4
Temperament	4
Trudność hodowli	3
Dostępność	4

Bibliografia:

• Thorell, T. 1897.
  Viaggio di Leonardo Fea in Birmania e regioni vicine. LXXIII. Secondo saggio sui Ragni birmani. I. Parallelodontes. Tubitelariae.
  Ann. Mus. civ. stor. nat. Genova (2) 17[=37]: 161-267 [p. 182].

• http://pl.wikipedia.org/wiki/Geografia_Birmy (Tekst udostępniany na licencji Creative Commons: uznanie autorstwa, na tych samych warunkach)

• http://ptaszniki.com.pl

Liczba wyświetleń: 2