Loading...Dorosła samica „Silver Color Form”:
{gallery}silver1{/gallery}
Dorosły samiec „Silver Color Form”:
{gallery}silver2{/gallery}
Dorosła samica „Red Color Form”:
{gallery}red1{/gallery}
Dorosły samiec „Red Color Form”:
{gallery}red2{/gallery}
Nazwa polska: Ptasznik chilijski różowy
Nazwa angielska: Chilean rose tarantula, Chilean flame tarantula, Chilean fire tarantula, Chilean red-haired tarantula
Nazwa niemiecka: Rote Chile-Vogelspinne
Nazwa francuska: Mygale rose du Chili
Nazwa włoska: Tarantola rosa cilena
Nazwa hiszpańska: Tarántula chilena rosa
Nazwa holenderska: Chileense vogelspin
Nazewnictwo
Nazwa łacińska:
Grammostola rosea
Występowanie:
Ameryka południowa: Argentyna, Chile.
Biotop
Biorąc pod uwagę argentyński habitat, mamy doczynienia z czterema strefami klimatycznymi. Występuje tam klimat zwrotnikowy na północy, podzwrotnikowy w środkowej i północnej części kraju, umiarkowany w środkowej i południowej, oraz subpolarny na południowym krańcu. Temperatury są skrajnie zróżnicowane: na północy kraju w styczniu jest średnio 28 °C, w centralnej części kraju w zależności od szerokości geograficznej od 22 °C do 10 °C. Jeśli chodzi o opady, również są zróżnicowane: W północno-wschodniej części kraju opady są wysokie i przekraczają wartość 1600 mm rocznie. W miarę oddalanie się od oceanu wartości opadowe obniżają się do 200 mm rocznie. Rośliny jakie możemy zastosować w terrarium, to m.in.: ostrokrzew paragwajski, trawy, sukulenty, itd.
Wygląd
Samice dorastają do ~7 cm DC, oraz ~18 cm z rozpostartymi odnóżami. Wielkość dorosłych samców, rzadko przekracza 4 cm DC. Pająk ten występuje w dwóch odmianach barwnych:
- SCF (Silver Color Form) – samice występujące w tej odmianie barwnej, charakteryzują się różowym karapaksem, z ciemniejszym (wręcz czarnym) fovea. Okolice oczy to intensywny ciemny róż. Odwłok, oraz odnóża są czarne, intensywnie pokryte beżowymi włoskami. Małe pająki są jasno-pomarańczowe, posiadające czarny odwłok.
- RCF (Red Color Form) – jak sama nazwa wskazuje, pająki tej odmiany, charakteryzują się czerwonym ubarwieniem. Karapaks (głównie w okolicach oczu) połyskuje, na jaśniejszy odcień. Odwłok, oraz odnóża są ciemne, pokryte gęsto czerwonymi włoskami.
Pająki o odmianie RCF, po wylince przez pewien czas posiadają jasno-czerwone ubarwienie. Z biegiem czasu ciemnieje ono do koloru beżowo-brązowego.
Fot 1: Dorosła samica dwa dni po wylince (charakterystyczne wyraźne ubarwienie RCF)
Terrarium
Dla dorosłej samicy owego gatunku, wymagane jest terrarium o wymiarach ~30x30x30 cm. Jako podłoże odpowiednia będzie 5-7 cm warstwa włókna kokosowego. W celu zapewnienia pająkowi kryjówki, w terrarium możemy ulokować ułożoną na podłożu donicę, czy większą tubę korkową. Ścianki z prasowanego korka zwieńczą wystrój. Obowiązkowa jest miseczka z wodą, oraz odpowiedniej wielkości wentylacja. Młode pająki trzymamy w odpowiednio dostosowanych plastikowych pojemnikach.
Temperatura
~26-28°C, z kilkustopniowym nocnym spadkiem.
Wilgotność
~75%
Żywienie
Młodym osobnikom podajemy połowę mącznika, pinki, itp. Dorosłe natomiast karmimy drewnojadami, karaczanami, świerszczami, szarańczą itp. Musimy pamiętać również aby pozostałości niedojedzonego pokarmu usunąć z terrarium. Warto wiedzieć, że po larwach (np.: mącznikach, czy drewnojadach) nie pozostają resztki (chyba że ptaszniki nie zje całego), natomiast po karaczanach, żukach, świerszczach itp. zawsze pozostają resztki w postaci nie strawionego pancerzyka.
Rozmnażanie
Stosunkowo łatwe. Pająki chętnie kopulują, co jednak nie zawsze wiąże się ze włożeniem kokonu. Przed kopulacją samicę należy intensywnie nakarmić, w celu zmniejszenia ryzyka zjedzenia samca (co rzadko się jednak zdarza). Kokon jest składany po ~2-4 miesiącach. Znajduje się w nim ~200 jaj. Zaleca się odebrać kokon po ~28 dniach. Dorosły samiec kilka dni po udanej kopulacji napełnia nasieniem bulbusy. Po tym czasie znów może kopulować z samicą.
Fot 2: Pająki podczas kopulacji
Fot 3: Napełniający się dorosły samiec
Uwagi
Posiada włoski parzące typu III, o długości ~0.3–1.2 mm (M. Overton, 2002). Pająk ten należy do jednego z trzech rodzajów, posiadających dużą ilość włosków Vellard (1936), Buecherl (1951). Na ogół jest to spokojny gatunek. Polecany na pierwszego ptasznika.
Opinia hodowcy:
-brak-
Polecany dla:
Początkujących hodowców.
__________________________________________________________
Skala: 1 – 6
| Siła jadu | 1 |
| Temperament | 1 |
| Trudność hodowli | 1 |
| Dostępność | 1 |
Bibliografia:
- Walckenaer, C.A. 1837. Histoire naturelle des insectes. Aptères. Paris, 1: 1-682 [p. 213].
- Briggs, K. 1986. Notes on pairing of the Chile rose tarantula (Grammostola spatulata). The Cobweb September 1986: 5-6.
- Brigida, R.A. 1993. Chile rose observations. Journal of the British Tarantula Society 9(1): 26-28.
- Brigida, R.A. 1994. Chile rose observations (continued…). Journal of the British Tarantula Society 9(3): 12-13.
- Bustard, R. 1993. A giant Chile rose (Grammostola spatulata). Journal of the British Tarantula Society 8(4): 11.
Liczba wyświetleń: 2
