Loading...Dorosła samica:
{gallery}versi{/gallery}
Dorosły samiec:
{gallery}versi2{/gallery}
Nazewnictwo
Nazwa łacińska:
Caribena versicolor
Nazwa polska:
Ptasznik wielobarwny.
Występowanie
Ameryka południowa: Gwadelupa, Gwatemala, Martynika.
Biotop
Las deszczowy.
Wygląd
Samice dorastają średnio do ~6 cm DC, z rozpostartymi odnóżami natomiast do ~15 cm. Samce najczęściej są dorosłe mając ~4,5cm DC. Bardzo charakterystyczny pająk dla tego rodzaju. Młode osobniki koloru niebieskiego, z jaśniejszym ornamentem na odwłoku. Dorosłe pająki. Odwłok oraz odnóża czarne pokryte czerwonymi włoskami. Karapaks koloru turkusowego, dającego wrażenie połyskiwania. Większe osobniki również posiadają charakterystyczną plamkę, często myloną z miejscem po wyczesaniu – nic bardziej mylnego, gdyż żadne z rodzaju Caribena nie wyczesuje włosków parzących z odwłoka.
Terrarium
Odpowiednie będzie terrarium o wymiarach np.: 20x20x30 cm. Oczywiście może być większe, to już zależy od nas. Najlepszym podłożem jest włókno kokosowe, o grubości ~3 cm. Jest to nadrzewny ptasznik, dlatego terrarium można wyposażyć w ściankę i/lub tubę korkową, po której pająk będzie mógł się wspinać, oraz uwije sobie gniazdo. Ważnym elementem jest również miseczka z wodą, która zapobiegnie odwodnieniu pająka, i jego śmierci. Niezbędna jest również wentylacja, która zadba o odpowiednią cyrkulację powietrza.
Młode osobniki trzymamy np.: w pojemnikach na mocz. Tam podłoża dajemy troszkę mniej: ~1,5 cm. Wiele hodowców również umieszcza w takim pojemniku patyczki na skos, które są podporą dla gniazda. Często też hodowcy popełniają błąd, robiąc zbyt duże dziurki wentylacyjne, przez które pająk ucieka.
Temperatura
27-29°C, z nocnym spadkiem do ~25°C.
Wilgotność
70-85%.
Żywienie
Młodym osobnikom podajemy połowę mącznika, pinki, itp. Dorosłe natomiast karmimy drewnojadami, karaczanami, świerszczami, szarańczą itp. Musimy pamiętać również aby pozostałości niedojedzonego pokarmu usunąć z terrarium. Warto wiedzieć, że po larwach (np.: mącznikach, czy drewnojadach) nie pozostają resztki (chyba że ptaszniki nie zje całego), natomiast po karaczanach, żukach, świerszczach itp. zawsze pozostają resztki w postaci nie strawionego pancerzyka.
Rozmnażanie
Stosunkowo łatwe. Samice rzadko bywają agresywne w stosunku do samców. Gdy jednak dojdzie do udanej kopulacji, samica po ~2 miesiącach składa kokon, w którym po kolejnych ~25 dniach pojawiają się nimfy I. Nimfy w tym stadium nie są zdolne do dalszego przemieszczania się, dlatego powinny pozostać w kokonie. Dopiero po następnych ~15 dniach nimfy I zaczynają linieć na nimfy II. W tym stadium powoli zaczynają się przemieszczać, a po ~20 dniach zaczynają ciemnieć. Jest to oznaka zbliżającej się wylinki L1.
Fot 1: Kopulacja dorosłych osobników
Fot 2: NII Caribena versicolor w inkubatorze
Fot 3: Grupa pająków w stadium L1
Uwagi
Bardzo pożądany gatunek, ze względu na atrakcyjne ubarwienie. Młode osobniki często bywają mylone z Caribena laeta. Jak wszystkie ptaszniki z rodzaju Caribena, tak i ten potrafi utrzymywać się na powierzchni wody. Potrafi dobrze skakać. Z powodzeniem można hodować w grupach zapewniając odpowiednią przestrzeń życiową, oraz ilość pokarmu. Nie znajduje się na liści CITES. Poprzednia nazwa Avicularia versicolor.
Opinia hodowcy:
Ptasznik ten jest dość wrażliwy na błędy hodowców, dlatego polecam go osobą które już jednak miały jakiś kontakt z tym rodzajem. Chętnie przyjmuje pokarm. Dymorfizm płciowy dobrze widoczny. Młode samice potrafią posiadacz bardzo wyraźną i dużą szczelinkę płciową.
Polecany dla:
Średnio zaawansowanych hodowców.
__________________________________________________________
Skala: 1 – 6
| Siła jadu | 1 |
| Temperament | 2 |
| Trudność hodowli | 3 |
| Dostępność | 1 |
Zdjęcia: Mac Santos of Philippines, mcluskuisms
Liczba wyświetleń: 8
