Loading...Nazewnictwo
Nazwa łacińska:
Augacephalus breyeri
Nazwa polska:
-brak-
Występowanie
Afryka: RPA, Mozambik.
Biotop
Występowanie tego gatunku ptasznika ogranicza się do kilku stref klimatycznych. Głównie są to: strefa klimatu podrównikowego suchego, oraz klimat zwrotnikowy. W tym ostatnim przypadku występują pory roku: sucha, oraz wilgotna (deszczowa). Średnie temperatury na tych obszarach wahają się od 26-29 °C. Wilgotność zależnie od pory: suchej (~65%), deszczowej (nawet 80%).
Wygląd
Samice dorastają do ~5 cm długości samego ciała. Z odnóżami osiągają ~14 cm. Samce są mniejsze. Dorosłe rzadko przekraczają 4 cm DC. Karapaks jest pomarańczowy, z charakterystycznymi czarnymi pręgami, rozchodzącymi się od jego środa, czyli fovea. Odwłok jest również pomarańczowy, z czarnymi wstawkami (plamkami), oraz wąską linią przebiegającą wzdłuż niego. Odnóża są intensywnie pomarańczowe na końcach. Pozostała ich część jest jaśniejsza. Patella, oraz tibia odnóży zdobią ciemniejsze paski. Posiada ubarwienie typowo afrykańskich ptaszników. Podobne do Pterinochilus murinus.
Terrarium
Jako terrarium powinniśmy zastosować zbiornik o wymiarach ~30x30x30 cm. Powinien wyć on dostosowany do biotopu pająka. Jako podłoże można zastosować włókno kokosowe, piasek, lub mieszankę tych substratów. Podłoże można niekiedy lekko zwilżyć, jednak zaleca się stosowanie tylko miseczki z wodą. W terrarium mogą znaleźć się np.: kawałki, kory czy kamienie. Niezbędna jest również odpowiednia cyrkulacja powietrza, którą zapewni wentylacja.
Temperatura
~28°C, z nocnym spadkiem do ~25°C.
Wilgotność
~65%.
Żywienie
Młodym osobnikom podajemy połowę mącznika, pinki, itp. Dorosłe natomiast karmimy drewnojadami, karaczanami, świerszczami, szarańczą itp. Musimy pamiętać również aby pozostałości niedojedzonego pokarmu usunąć z terrarium. Warto wiedzieć, że po larwach (np.: mącznikach, czy drewnojadach) nie pozostają resztki (chyba że ptaszniki nie zje całego), natomiast po karaczanach, żukach, świerszczach itp. zawsze pozostają resztki w postaci nie strawionego pancerzyka.
Rozmnażanie
Z uwagi na dostępność dorosłych osobników w Polsce trudne. Pomijając jednak ten fakt, nie powinno sprawić większych problemów. Para powinna chętnie kopulować. Na podstawie doświadczenia zagranicznych hodowców, można stwierdzić iż samica składa koko średnio po ~4 miesiącach od pierwszego kontaktu z samcem (kopulacji). W kokonie może znaleźć się ~80 jaj. Zaleca się odebranie kokonu samicy po ~28 dniach.
Uwagi
W Polsce młode osobniki są niedostępne. Znalazły się jednak dorosłe samice pochodzące z odłowu w ilości kilku sztuk. Jest to bardzo pożądany gatunek. Jak wszystkie gatunki w tym rodzaju, posiada narządy strydulacyjne. Nie znajduje się na liście CITES.
Opinia hodowcy:
Ogólnie są dość spokojne, jednak zaniepokojone potrafią się postawić.
Polecany dla:
Doświadczonych hodowców.
__________________________________________________________
Skala: 1 – 6
| Siła jadu | 3 |
| Temperament | 3 |
| Trudność hodowli | 3 |
| Dostępność | 5 |
Promotor: Phil Wentrosowki
Bibliografia:
- Hewitt, J. 1919.
Descriptions of new South African Araneae and Solifugae. Ann. Transv. Mus. 6: 63-111 [p. 102]. - Gallon, R.C. 2002.
Revision of the African genera Pterinochilus and Eucratoscelus (Araneae, Theraphosidae, Harpactirinae) with description of two new genera.
Bulletin of the British Arachnological Society 12: 201-232.
Liczba wyświetleń: 2
