Loading...Dorosła samica „blue”:
{gallery}seemanniiblue1{/gallery}
Dorosła samica „nominal”:
{gallery}semmaninominal{/gallery}
Dorosły samiec „blue”:
{gallery}semmblue2{/gallery}
Nazwa angielska: Costa Rican Zebra Tarantula
Nazewnictwo
Nazwa łacińska:
Aphonopelma seemanni
Nazwa polska:
Ptasznik żebrowaty
Występowanie
Ameryka południowa: Kostaryka, Gwatemala.
Biotop
Kostarykański biotop, znajduje się w strefie klimatu równikowego, odznaczającym się wysokimi przez cały rok temperaturami, i opadami deszczu. Temperatury są przez cały rok są wysokie, a ich przebieg jest typowy dla klimatu równikowego. Występuje piętrowość klimatyczna. Obszary nizinne i tereny do 1000 m n.p.m. to piętro gorące, gdzie średnia roczna wynosi 24-28 °C. Piętro umiarkowane, leżący pomiędzy 1000 a 2000 m n.p.m. to temperatury około 20 °C, powyżej 2000 m n.p.m. jest chłodno i średnie temperatury nie przekraczają 18 °C. Opady na obszarze całego kraju są wysokie. Największe wartości notuje się we wschodniej części kraju nad Morzem Karaibskim, średnio spada tam od 2500 mm do 3000 mm rocznie. Maksima opadowe dochodzą do 5000 mm. Opady są całoroczne, typowe dla wilgotnego i tropikalnego klimatu. Na zachodzie, nad Pacyfikiem opady są niższe i wynoszą od 1000 do 2000 mm rocznie. Na zachodnim, szczególnie na północno-zachodnim wybrzeżu występują półroczna pora sucha.
Wygląd
Są to atrakcyjnie ubarwione pająki, występujące w dwóch odmianach barwnych:
- „blue” – samice dorastają do ~8 cm DC, oraz ~18 cm z rozpostartymi odnóżami. Samce są mniejsze. Dorosłe mierzą ~5 – 6 cm DC. Na pierwszej parze odnóża znajdują się haki. Ubarwienie samica to głównie niebieski kolor, przyjmujący różne odcienie. Odnóża są ciemno-błękitne, z ciemniejszym, oraz grubszym femurem. Praktycznie na wszystkich segmentach (z wyjątkiem członu stepowego, oraz uda), znajduję się białe pasy („żebra”). Odwłok jest czarny, pokryty nielicznymi, krótkimi rudymi włoskami. Karapaks, jest ciemno-brązowy. Okolice oczu przechodzą w niebieski odcień.
- „nominal” – dorasta do tych samych rozmiarów, co pierwsza odmiana barwna. Nie posiada jednak niebieskich odnóży. Przyjmują one kolor szary. Odwłok, oraz karapaks, są identyczne jak u w/w formy (brak jednak niebieskiego odcienia w okolicach oczu).
Terrarium
Dla pełnowymiarowej samicy, odpowiednie będzie terrarium o wymiarach ~30x30x30 cm, z podłożem jako włókno kokosowe. Młode osobniki trzymamy w małych plastikowych pojemnikach. Oczywiście niezależnie od rozmiaru pająka, obowiązkowa jest wentylacja.
Temperatura
~28°C, z nocnym spadkiem do ~21°C
Wilgotność
~80%
Żywienie
Młodym osobnikom podajemy połowę mącznika, pinki, itp. Dorosłe natomiast karmimy drewnojadami, karaczanami, świerszczami, szarańczą itp. Musimy pamiętać również aby pozostałości niedojedzonego pokarmu usunąć z terrarium. Warto wiedzieć, że po larwach (np.: mącznikach, czy drewnojadach) nie pozostają resztki (chyba że ptaszniki nie zje całego), natomiast po karaczanach, żukach, świerszczach itp. zawsze pozostają resztki w postaci nie strawionego pancerzyka.
Rozmnażanie
Rozmnażanie tego rodzaju nie należy do trudnych. W Polsce mogą wystąpić problemy ze skompletowaniem dorosłej gotowej do rozmnażania pary. Pająki zazwyczaj chętnie kopulują, a samica rzadko bywa agresywna w stosunku do samca. Składa kokon po ~3 miesiącach. Znajduje się w nim ~250 jaj.
Uwagi
Są to zazwyczaj łagodne pająki, które nie dysponują silnym jadem. Lubią kopać. Przy zapewnieniu większej ilości podłoża w terrarium kopią podziemne norki. W zbiorniku z podrostkami, oraz dorosłymi samicami, można umieścić miseczkę z wodą. Wyczesuje włoski parzące z odwłoka. Nie znajduje się na liście gatunków zagrożonych wyginięcie, toteż nie są wymagane żadne dokumenty, potwierdzające „legalność” hodowli.
Opinia hodowcy:
-brak-
Polecany dla:
Początkujących hodowców.
__________________________________________________________
Skala: 1 – 6
| Siła jadu | 2 |
| Temperament | 2 |
| Trudność hodowli | 2 |
| Dostępność | 3 |
Zdjęcia: Crawltech, Jmugleston
Bibliografia:
- Fitchett, R. 1989.
Field guide review. No. 9. The Costa Rican zebra tarantula (Aphonopelma – Rhecostica – seemani).
Journal of the British Tarantula Society 4(4): 21. - www.wikipedia.org – PL
Liczba wyświetleń: 2
