Loading...Dorosła samica:
{gallery}lividum1{/gallery}
Dorosły samiec:
{gallery}lividum2{/gallery}
Nazewnictwo
Nazwa łacińska:
Haplopelma lividum
Nazwa polska:
-brak-
Występowanie
Azja: Birma, Tajlandia
Biotop
Pająk tan występuje głównie strefie klimatu gorącego, do którego zalicza się m. in. Tajlandia. Większa część kraju leży w strefie klimatu zwrotnikowego wilgotnego o monsunowej cyrkulacji powietrza. Półwysep Malajski, czyli południowa część to obszary o klimacie równikowym wilgotnym. Opady no tych terenach są duże, i na ogół przekraczają 1000 mm. Na Nizinie Manamu średnio rocznie spada 1300 mm deszczu. Największe sumy opadów występują na wybrzeżu – roczne wartości dochodzą tam do 4500 mm. Temperatury są wysokie i mają przebieg zbliżony do krajów z klimatem podrównikowym. Choć nie występują ekstremalne temperatury to wartości 32-33 °C są zjawiskiem normalnym zwłaszcza przed nastaniem monsunu letniego kiedy jest najgoręcej. Średnia roczna waha się od 20 do 30 °C. Najchłodniej jest w styczniu gdzie na północy średnia dobowa wynosi około 23 °C, zaś na południu kraju 26 °C. Gleby występujące w Tajlandii to czerwone i czerwonożółte ferrasole, a w południowej części Tajlandii występują czerwone gleby ferralitowe. Naturalną szatę roślinną w środkowej części kraju stanowi wilgotny las monsunowy, zrzucający liście w porze suchej. W lasach tych przeważają drzewa tekowe, sandałowe i hebany. Na Półwyspie Malajskim na wybrzeżu południowo-wschodnim rosną bogate pod względem liczby gatunków drzew wilgotne lasy równikowe. Na terenach górskich występują uboższe gatunkowe lasy strefy umiarkowanej, gdzie dominują dęby, kasztany i sosny. Na Równinie Korat tereny pokryte są sawannami (Równina Korat zajmuje wschodnią część kraju i obejmuje powierzchnią prawie 170 tysięcy km²). Kilka słów o budowie geologicznej: Tajlandia leży w strefie fałdowań mezozoicznych. Rzeźbę terenu można podzielić na cztery główne regiony fizyczno geograficzne. Są to: obszar górski Tajlandii Północnej, Nizina Menamu, Równina Korat i Półwysep Malajski. Tajlandia jest w większości krajem nizinnym. Obszary górskie zajmują niewielką część kraju i skupiają się w północnej i zachodniej części.
Wygląd
Samice dorastają do ~6-7 cm DC, z odnóżami zaś wymiar ten podwaja się. Samce są znacznie mniejsze, smuklejsze, i posiadają inne ubarwienie. Pierwszy kolor jaki rzuca się w oczu u dorosłych samic to kolor niebieski. Kolor ten przyjmują wszystkie odnóża. Najjaśniejsze są I, i II para odnóży. III, i IV są ciemniejsze. Karapaks jest oliwkowy, przy odpowiednim świetle, lekko „połyskujący” na niebiesko (głównie w okolicach oczu). Odwłok jest czarno-pomarańczowy. Dorosłe samce są czarno-złote. Złoty jest karapaks, oraz odwłok. Odnóża są czarne. Dorosłe samce na I parze odnóży posiadają haki.
Terrarium
Dla dorosłej samicy wymagane będzie terrarium o wymiarach ~30x30x35 cm. Jako podłoże można zastosować torf, bądź włókno kokosowe o grubości ~25 cm. Pająki te kopią głębokie nory, dlatego dodatkowy wystrój będzie zbędny. W terrarium powinna jednak znaleźć się miseczka z wodą, którą pająk będzie pobierał w czasie swojej zazwyczaj nocnej aktywności. Młode pająki trzymamy w odpowiednio dobranych pojemnikach. Pamiętajmy jednak aby warstwa podłoża wynosiła co najmniej ¼ wysokości zbiornika.
Temperatura
~27-29°C, z kilkustopniowym nocnym spadkiem.
Wilgotność
~70-80%
Żywienie
Młodym osobnikom podajemy połowę mącznika, pinki, itp. Dorosłe natomiast karmimy drewnojadami, karaczanami, świerszczami, szarańczą itp. Musimy pamiętać również aby pozostałości niedojedzonego pokarmu usunąć z terrarium. Warto wiedzieć, że po larwach (np.: mącznikach, czy drewnojadach) nie pozostają resztki (chyba że ptaszniki nie zje całego), natomiast po karaczanach, żukach, świerszczach itp. zawsze pozostają resztki w postaci nie strawionego pancerzyka.
Rozmnażanie
Rozmnażanie tego gatunku należy do trudnych, co potwierdza fakt, iż w Polsce nie zanotowano wielu rozmnożeń, choć dorosłe osobniki są stosunkowo dobrze dostępne. Od kopulacji do złożenia kokonu, zazwyczaj mija okres ~3-4 miesięcy.
Fot 1: Pająki podczas kopulacji #1
Fot 2: Pająki podczas kopulacji #2
Uwagi
Pająk dysponuje dość silnym jadem. Jest ponadto szybki, i agresywny, przez co nie nadaje się dla początkujących. Prowadzi skryty tryb życia, dlatego wśród pajęczarzy powstało powiedzenie: „szczęśliwa Haplopelma, to niewidoczna Haplopelma”. Jak większość ptaszników, najbardziej aktywna jest nocą.
Opinia hodowcy:
-brak-
Polecany dla:
Doświadczonych hodowców.
__________________________________________________________
Skala: 1 – 6
| Siła jadu | 4 |
| Temperament | 3 |
| Trudność hodowli | 3 |
| Dostępność | 2 |
Bibliografia:
- Smith, A.M. 1996.
A new species of Haplopelma (Araneae: Theraphosidae), with notes on two close relatives. Mygalomorph 1: 21-32 [p. 22, f. 1-14].
- http://www.tarantulas.co.za
- http://pl.wikipedia.org/wiki/Geografia_Tajlandii (Tekst udostępniany na licencji Creative Commons: uznanie autorstwa, na tych samych warunkach)
- Encyklopedia Geograficzna Świata: Azja. Wydawnictwo OPRES Kraków 1998 ISBN 83-850909-37-0
Liczba wyświetleń: 4
